De vaantjesboom in de Oude Hortus bloeit één tot twee weken in mei. Deze zeldzame loofboom heeft opvallende roomwitte schutbladen van ongeveer vijftien centimeter die als zakdoekjes aan de takken hangen. Daarom wordt de boom ook wel de zakdoekenboom genoemd.
De boom bloeit slechts kort: de zakdoekjes zijn– afhankelijk van het weer – één week tot twee weken te zien. Tuinbaas Henk Nokkert over de boom: Duitsers noemen de boom ook wel de ‘Taubenbaum’, omdat het lijkt of er allemaal witte duiven in de boom zitten. Maar in onze Hortus zitten er meestal felgroene Halsbandparkieten in, die de zaadjes uit de vruchten eten.”
Korte bloei
De boom kan tot twintig meter hoog worden en geeft nootvormige vruchten, met maximaal zes zaden per vrucht. Tuinbaas Henk Nokkert: “Sommige mensen vinden de vaantjes van de boom stinken, maar zelfs mensen met een gevoelige neus moeten toegeven dat de bloei van de boom spectaculair is.” Nadat de witte schutbladeren gevallen zijn, hangen de nootvormige vruchten aan lange steeltjes te bungelen en kleuren van groen naar bruin. De bloemen van de vaantjesboom groeien uit tot vruchten van 4-5 cm. De zaden ontkiemen zeer moeilijk, toch heeft de Hortus ook enkele jonge exemplaren weten op te kweken.
Zeldzaam
De vaantjesboom komt niet veel voor in Nederland, omdat de boom lastig ontkiemt en pas in 1868 werd ontdekt in China door een Franse missionaris Armand David. Daarom kreeg de boom de Latijnse naam Davidia involucrata. ‘Involucrata’ betekent: van omwindsels voorzien. Hij bracht het zaad naar Europa waar in 1906 de eerste ‘zakdoekjes’ verschenen in Parijs. Inmiddels is de soort in het wild bedreigd, met name door de oprukkende steden en intensieve landbouw in China.