Binnen de negentiende-eeuwse natuurwetenschappen kon niemand heen om de briljante hoogleraar Pieter Harting (1812-1885). Harting was hoogleraar in natuurlijke historie.
Dijkverwoestende paalworm
Oorspronkelijk was Harting arts en plantkundige, maar ook de dierkunde, natuurwetenschappen, geologie, etnologie en paleontologie werden tot zijn expertise gerekend. Hij was zeer betrokken bij zijn studenten en ondernam regelmatig excursies met hen. Harting diende de regering van wetenschappelijk advies en zat in de onderzoekscommissie naar de dijkverwoestende paalworm. Hij was lid van veel verenigingen, waaronder het ‘Transvaal-comité’ en de vereniging tegen drankmisbruik.
Album der Natuur
Pieter Harting wist wetenschap aantrekkelijk te maken voor een groot publiek. Hij wilde wetenschappelijke kennis verspreiden en schreef artikelen in dagbladen en tijdschriften. Ook was hij de drijvende kracht achter het tijdschrift Album der Natuur. Hierin konden lezers kennismaken met allerlei (natuur)wetenschappelijke ontdekkingen.
Nederlands
Eerder werden wetenschappelijke verhandelingen vaak in het Latijn geschreven. Deze verhandelingen waren slechts voor een beperkte groep hoogopgeleiden beschikbaar. In de loop van de negentiende eeuw veranderde dat. Teksten werden steeds vaker in het Nederlands geschreven. Dit kwam door de toenemende behoefte aan begrijpelijke kennis voor geïnteresseerde burgers.
Het microscoop
Een andere grote liefde van Harting was ‘het microscoop’. Hij gebruikte de microscoop zelf intensief en leerde ook zijn studenten in practica werken met dit revolutionaire instrument. Zijn interesse ging verder dan gebruik alleen. Hij deed wetenschappelijke studies naar het instrument en zijn geschiedenis. Pieter Harting legde zo de basis voor de unieke collectie microscopie van het Universiteitsmuseum Utrecht.